Η Ενδοστεφανιαία Απεικόνιση αφορά σε δυο τεχνικές, στο Ενδοστεφανιαίο Υπερηχογράφημα (IVUS) και στην Οπτική Συνεκτική Τομογραφία (OCT). Και οι δυο μέθοδοι αναπτύχθηκαν με σκοπό την αύξηση της ευαισθησίας στη διάγνωση σημαντικών στενώσεων των στεφανιαίων αγγείων σε σχέση με την κλασσική Αγγειογραφία.

Η Επεμβατική Στεφανιογραφία αποτελεί την μέθοδο αναφοράς για την απεικόνιση των στεφανιαίων αγγείων και τη διενέργεια Αγγειοπλαστικής, αλλά με περιορισμούς όσον αφορά στην αξιολόγηση των διαστάσεων του αγγείου και της βαρύτητας των στενώσεων, στο χαρακτηρισμό της αθηρωματικής πλάκας και στην εκτίμηση του αποτελέσματος της Αγγειοπλαστικής. Η Ενδαγγειακή Απεικόνιση με Ενδοστεφανιαίο Υπερηχογράφημα (IVUS) και η Οπτική Συνεκτική Τομογραφία (OCT), αναπτύχθηκαν για να ξεπεραστούν οι παραπάνω περιορισμοί της Στεφανιογραφίας.

Η χρήση τους επικεντρώνεται στην αξιολόγηση ενδιάμεσων στενώσεων, στην εκτίμηση της βαρύτητας των στεφανιαίων βλαβών και στην καθοδήγηση-βελτιστοποίηση της Αγγειοπλαστικής. Έχει αποδειχτεί ότι η Αγγειοπλαστική που καθοδηγείται από απεικόνιση σχετίζεται με χαμηλότερα ποσοστά επαναγγείωσης της βλάβης και του αγγείου-στόχου, θρόμβωσης stent, μειζόνων καρδιαγγειακών συμβάντων και καρδιαγγειακού θανάτου σε σύγκριση με Αγγειοπλαστική καθοδηγούμενη αποκλειστικά με Αγγειογραφία.

Η φασματοσκοπία με υπέρυθρο φως (NIRS) αποτελεί μια τεχνική της αναλυτικής χημείας, με τη βοήθεια της οποίας καθίσταται δυνατή η ανίχνευση αθηρωματικών πλακών οι οποίες είναι πλούσιες σε λίπος και άρα θεωρούνται πιο ευάλωτες σε ρήξη. Η τεχνική αυτή είναι διαθέσιμη σε έναν καθετήρα ενδοστεφανιαίας απεικόνισης, ο οποίος συνδυάζει NIRS με IVUS.

Συμπερασματικά, οι περιορισμοί της κλασσικής αγγειογραφίας στην εκτίμηση ενδιάμεσης βαρύτητας και ασαφών στεφανιαίων στενώσεων μπορεί να περιοριστούν αποτελεσματικά με την ενδοαγγειακή απεικόνιση. Η καθοδηγούμενη από ενδοαγγειακή απεικόνιση αγγειοπλαστική, υπερέχει έναντι της κλασσικής αγγειογραφίας. Το IVUS θεωρείται ιδανικό για την εκτίμηση ενδιάμεσης βαρύτητας βλαβών και την καθοδήγηση της αγγειοπλαστικής (ιδίως του στελέχους), ενώ η OCT για τη διερεύνηση ασαφών στεφανιαίων βλαβών, των μηχανισμών αποτυχίας του stent, της σύστασης της αθηρωματικής πλάκας, αλλά και για την καθοδήγηση της αγγειοπλαστικής. Επιπρόσθετα, ο συνδυασμός IVUS με NIRS μπορεί με μεγάλη ακρίβεια να εντοπίσει τις υψηλού κινδύνου πλούσιες σε λιπίδια αθηρωματικές πλάκες. Το ποια μέθοδος θα προτιμηθεί εξαρτάται από το κλινικό σενάριο και την εμπειρία του επεμβατικού καρδιολόγου.